Çok uzun bir çöl yolculuğunda
yılmış bir adam vardı,
bu yılmış adam yanlızlığın
ortasındaydı ve çölde ıssız bir gece daha henüz başlıyordu.
Yürüyordu, gözleri kapalı bir şekilde. Yürümek yanlızlık
ıstırabında sanki biraz nefes almasını sağlıyordu. Düşünde
çok güzel gülümseyen bir kız gördü. Yürümeye devam etti.
Yolcuğu uzun yıllardır devam ediyordu. Açlığı, susuzluğu ve
bitkinliğine, gözlerini her kapadığında gördüğü gülümseyen
kızla şefkat buluyordu. O kız aslında gerçekte var olan biriydi,
bir kere görmüştü, ona gülümsemişti, ve bir daha o kızı hiç
unutmayacaktı. Düşlerinde de, o kızı ağlatabilirim diye
konuşmaya korkuyordu, yanına gitmeye korkuyordu. Tek mutluluğu
hayali olmuştu. Umuyordu ki, gerçekte de o kız biryerlerde
gülümsüyordu.
