Olmadığın andır. Tükenmediğin ama bittiğin andır.
Umruna gelmemek. Ve o umur, önemsediğin tek umursa. Lamba söner, daha da bilirsin. Konuşmak olta ucu gibi, yalandan umut verir, ama sonunda geri çekmen gerekince daha derinden iz bırakır. Gitmen gerekir çünkü defalarca gitmemeyi denemişsindir. Çekip gitsen onun aklına gelmemek. Bundan daha yalnızca olanı bu durumun daha uzun olmasıdır, durumun sonsuza dektir. Bir seversin, olmaz, sonunda yok olursun, bitersin, ama tükenemezsin. Çünkü yaşam hissetmek demek, artık hep beklersin, hiçbir şey hissetmeyeceğin zamana ulaşmayı. O an bir ömür sürer.
