Çok uzak değil ölüm, bunu hepimiz biliyoruz, sevdiğimiz insanlar ölmüştür, biz de öleceğiz.
Bu bana korkunç gelmiyor, eğer hazırlığımızı yapıyorsak. Hapis, yılllarca ranza da yaşadım, kitaplar ezberlemek zorunda kaldım, tatil yapmadım, pek de hapisten farklı diildi. Evsiz kaldım mı, evet, sokakda da yattım. Parasız kaldım mı, evet, ramazan çadırlarında yemeği hak ederek yiyenlerden oldum. Susuz kaldım mı, evet, yaz orucunda çok terlediğim bi gün, sudan başka bişey düşünemediğim olmuştu. Günlerce uykusuz çalıştım mı evet, 48 saat hiç uyumadan hastanede oturmadan çalıştığım çok oldu. Zehir soludum mu, evet, babamla beraber mobilya boyarken vernik ciğerlerimize dolardı, tıslardık. Kaza geçirdim mi, evet, çarpraz bağımı kopardığım da canım çok acımıştı. Yataktan çıkamadığım oldu mu, evet, 1 ay boyunca ameliyat olduktan sonra yatmıştım, can sıkıntısından bunalmıştım. Yanlız mıyım, evet, doğru dürüst arkadaşım bile yok. Terkedildim mi, evet, bir çok kez. Eminim sevdiğim kızların hiç biri beni düşünmüyordur. Sevildim mi, az. Ailem beni hiç destekledi mi, hatırlamıyorum. Dayak yedim mi, 3-4 sefer aynı anda 5 kişiden fazla insandan. Küçükken babamdan çoook yerdim. Malım var mı, yok. Herhangi bi hayalim gerçekleşti mi, hayır, artık hayal de kurmuyorum, hayal kurmaya değecek kadar sevindirici ne olabilir ki hayatta. Depresyonda mıyım, evet, dibine kadar. İntihar etmek istiyor muyum, evet, ama inancım gereği etmeyecem. Hayatta çok korkmaya gerek yok, çok korkunç şeyler yaşadım zaten, siz de yaşamışsınızdır, daha da yaşayacaz. Hayat zor mu, zor çünkü böyle, kolay çünkü ölüm var, çok uzakta değil. Ölümden korkuyor muyum? Bi gün ölecek olmak, imanlı olursa güzel. İnsanlardan, binalardan, koltuktan gidecek olmak güzel.
