6 Kasım 2013 Çarşamba

kimse - içimde

Sanki son bir nefesimizi daha almışız, son çabamız. Sırlarımız önemini kaybeder,
sen unutursun, ben tekrar tekrar yaşarım, bazısından pişmanlık duyar, bazısından hala gelecekmişsin gibi heyecan, bazısından yine pişmanlık. Kafamı elime dayadım, yıllardır öyle yapardım. Uyumak istedim, uyuyunca ertesi gün yine kendinle başbaşa kalmıyor musun? Nice duygular yaşadığın kişi için bir oyundan fazlası diilmişsin, alternatifleri sınırsız gibiymiş, aynaya bakar mutlu olurmuş, yaşarmış, gezermiş, beğenirmiş, beğenilirmiş, merak edilirmiş. Sende ise kimsenin umurunda olmama, farkedilmeme, bir kaç saniyeden fazla düşünülmeme, daha hatırlanmadan unutulma, hiç kimsenin aklına gelinmeme, umutsuzluk, hiç birşey yaşamamışlık vardır sadece. Gücün kalmaz bir nefes daha almaya. Ezik hissedersin, ezikden başka nesindir ki? Sallanmamak koyuyor Ne yapacan ki, sınıf atlamaktan daha zordur eziklikten kurtulmak. Ya olmazsa olmasın dersin, zaten olmaz. Birkaç acı yaşamış insan, hayatı acıyla geçen insana empati kuramaz, kursa sıkılır hemen bırakır. Vazgeçiyor insan. Gidiyor musun bayan? Nezaketi ise sadece nezaket sahibi olmak gerek diye. Hoşçakal desem ne olacak, demesem ne olacak. Bir kelime etsen ne olacak, etmesen ne olacak. Yüzüme bi baksan ne olacak, bakmasan ne olacak. Hikayem nasıl olursa olsun ne farkederdi?